عین الله معصومی

استاد عین الله معصومی در سال 1327 خورشیدی در بهشهر متولد شد. دوستان و خویشاوندان به وی تخلص «ناصر» دادند  و وی را به این نام خطاب می کردند. پس از دوران تحصیلات ابتدایی راهی تهران شد و طوفان زندگی او را تا ناکجاهای عالم خود برد. سال هایی که نه برایش از اندیشه خبری و نه از هنر.

زندگی نامه

استاد معصومی پس از طی دوران تحصیلات ابتدایی راهی تهران شد و در یک آرایشگاه مشغول به کار شد. او در دهه 40 و 50 دوران نوجوانی و جوانی اش را در تهران گذراند. با اندک سواد خواندن و نوشتنی که داشت از روزنامه و هفته نامه های آن زمان بهره می گرفت و ذوق هنری اش را بر کاغذ پاره های ساده امتحان می کرد. به گفته خود، در آن سال ها هرگز نوشته هایش را در حدی نمی پنداشت که بخواهد آن ها را در مجامع فرهنگی و هنری عرضه کرده و یا منتشر کند.

او در تهران با استاد «سید اسماعیل رستمکلایی» متخلص به «شاداب» آشنا شد. آشناییت با این استاد در آن سنین موجب شد تا معصومی بتواند اطلاعات ادبی خود را عمق بخشیده و در مجامع هنری و ادبی شرکت کند. هم چنین به واسطه استاد رستمکلایی در انجمن شعر و ادب استاد ملک، که سال ها با سرپرستی استاد ملک اداره می شد و پذیرای شعرای بزرگی چون استاد شهریار، استاد پژمان بختیاری، مهدی اخوان ثالث، شهرآشوب، سیمین بهبهانی، امیری فیروزکوهی و ... بود، شرکت می کرد.

سوابق و فعالیت ها

ناصر در دوران میان سالی توانست خود را به عنوان یک شاعر کلاسیک در مجامع ادبی معرفی کند. این اتفاق در سال 1373 در انجمن ادبی بهار بهشهر به مدیریت «علی مراد خرمی» پژوهشگر مازندرانی و کارشناس ارشد ادبیات، به وقوع پیوست تا او در کنار ادیبان و شعرای توانمند بهشهر در آن دوره، همچون زنده یاد استاد علی مهدیان، شادوران بهرام روشن، مرحوم صیامی، نورعلی منصوریان، عبدالعلی حیدری گرجی و جهانگیر نصری اشرفی عرض اندام کرده و نام خود را به عنوان یک شاعر توانمند مازندرانی در تاریخ ماندگار کند.

آثار

یکی از منظومه های شعر معصومی شعر بلند «مِه سرگذشت» است. وی در این شعر به احوالات زندگی خود پرداخته و از کودکی و جوانی و کار سخت و پرسه در کوچه های عاشقی می گوید. اما یکی دیگر از شعرهای معصومی شعر ماهی است. ماهی عنوان سروده‌ای است که در عالم خواب شکل می گیرد و به همان گونه نوشته می‌شود. شاعر ساحل نشین در این رویا خود را در امواج بیکرانه دریا و همبازی ماهیان خرد کرانه می بیند. دریا با تمام عظمت و زیبایی ها، زشتی های خاص خود را نیز به او نشان می دهد.

مرگ

عین الله معصومی نیز یکی از چهره های موفق شعر بومی و مازندرانی بود که آثار بسیار زیبا و دلنوازی بر جای گذاشت. گرچه حجم این آثار کم است، اما چنان طراوتی از جنس زبان مازندرانی دارد که گویی واژگان این زبان کهن می خواهند قلب جملات را شکافته و در دل های مازندرانی ها جا باز کنند. وی زمستان 1384 در 57 سالگی دیده از جهان فروبست.